| |
|
|
BEVESTIGING VAN AFRIKAANSE VARKENSPEST IN LITOUWEN BIJ TWEE WILDE EVERZWIJNEN
De Litouwse veterinaire diensten hebben op 24 januari aan de Europese Commissie de bevestiging gemeld van de aanwezigheid van het Afrikaanse varkenspestvirus bij twee wilde everzwijnen op de grens met Wit-Rusland. Eén van de everzwijnen was tijdens de jacht geschoten en het andere was dood gevonden. De monsters waren genomen in het kader van het verhoogde toezichtprogramma dat ingesteld was naar aanleiding van de bevestiging van de ziekte in Wit-Rusland in 2013.
De Europese Commissie heeft alle Lidstaten hiervan op de hoogte gebracht en heeft reeds een Besluit (2014/43/EU) genomen betreffende tijdelijke beschermingsmaatregelen (instelling van beschermingszones).
Ter info: België heeft geen enkele invoer van levende varkens afkomstig van Litouwen geregistreerd in 2013 en 2014.
De Afrikaanse varkenspest is een zeer besmettelijke virale infectie die gedomesticeerde varkens en wilde everzwijnen treft en die zich potentieel op grote schaal en snel kan verspreiden en daarbij nationale grenzen oversteekt. Sinds 2007 heeft Rusland talrijke haarden gerapporteerd over het hele grondgebied, met name dicht bij de grens van de Europese Unie, zowel bij gedomesticeerde varkens als bij wilde everzwijnen. In Oekraïne werd in 2012 ook een haard gemeld.
De Europese Unie heeft maatregelen getroffen m.b.t. transportmiddelen die terugkomen van Rusland en Wit-Rusland (Beschikking 2013/426/EU). Die maatregelen dienen een perfecte reiniging/desinfectie te garanderen van de voertuigen die gebruikt werden om levende dieren of diervoeders te transporteren naar veehouderijen in Rusland en Wit-Rusland om vervolgens terug te keren naar de Europese Unie.
Binnen Europa is de Afrikaanse varkenspest sinds vele jaren endemisch in Sardinië. De maatregelen ter bescherming van de diergezondheid opgelegd door de Europese Commissie (Beschikking 2005/363/EG) hebben evenwel voorkomen dat de ziekte zich naar andere gebieden verspreid heeft.
België heeft in 1985 een episode van Afrikaanse varkenspest gekend in West-Vlaanderen. In die periode werden, door het feit dat besmet varkensvlees het land binnenkwam, 12 bedrijven besmet, 185 bedrijven geblokkeerd en meer dan 30.000 varkens vernietigd.
Het FAVV heeft de Gewesten op de hoogte gebracht van deze twee gevallen bij everzwijnen, aangezien zij bevoegd zijn voor ziekten bij wilde dieren. De federale veterinaire diensten en de betrokken regionale diensten werken nauw samen.
Het FAVV, dat de evolutie van de epidemiologische situatie van zeer dichtbij volgt, doet een beroep op uw waakzaambeid t.a.v. deze ziekte en benadrukt uw rol, als bron van informatie voor uw klanten-varkenshouders. In het bijzonder zou het nuttig zijn om hen te herinneren aan de riscio's van de insleep van het virus in hun bedrijf.
Naast de evidente risico's die geassocieerd zijn met het binnenkomen van besmette varkens of everzwijnen of van besmette carcassen/ besmet varkens- en everzwijnenvlees, is het belangrijk om rekening te houden met het risico dat verbonden is aan alle personen, voertuigen of materiaal die van gebieden of landen komen waar epidemische ziekten zoals de Afrikaanse varkenspest aanwezig zijn. Het Afrikaanse varkenspestvirus is zeer resistent en zou meegedragen kunnen worden door bijvoorbeeld werknemers of jagers die uit de risicolanden komen.
Er bestaat geen enkele behandeling en geen enkel vaccin tegen deze ziekte.
Het FAVV herinnert eraan dat elke verdenking onmiddellijk gemeld moet worden. Het FAVV zal onmiddellijk de officiële onderzoeken uitvoeren die de aanwezigheid van de ziekte dienen te bevestigen of te ontkrachten conform de procedures vastgelegd in het diagnosehandboek van de ziekte.
De klinische diagnose van de ziekte is soms zeer moeilijk. De meest herkenbare symptomen van de ziekte, zoals een hemorragisch syndroom, agonie met tekenen van lijden, algemene geelzucht, een vergrote milt die bij autopsie brokkelig en donker is of ook nog een sterk verhoogde sterfte van jonge dieren, zijn zelden aanwezig bij alle zieke dieren en de duidelijke zichtbaarheid van de ziekte kan laattijdig zijn (soms meerdere weken na de besmetting!). De ziekte kan zich initieel enkel manifesteren door het samentroepen van varkens, hyperthermie bij meerdere varkens van het beslag of een hoger aantal abortussen of sterfte bij varkens van alle leeftijden... Anderzijds is de Afrikaanse varkenspest niet te onderscheiden van de klassieke varkenspest, wat de klinische aspecten, de letsels en de epidemiologie betreft!
Vandaar het belang van vroegtijdige melding bij de minste twijfel en het uitvoeren van laboratoriumproeven.
Bijkomende informatie over varkenspest is beschikbaar op
de site van het Voedselagentschap :
http://www.favv.be/dierengezondheid/varkenspest/
CONFIRMATION DE PESTE PORCINE AFRICAINE EN LITUANIE CHEZ DEUX SANGLIERS SAUVAGES
Les services vétérinaires lituaniens ont notifié à la Commission européenne le 24 janvier la confirmation de la présence du virus de la peste porcine africaine chez deux sangliers sauvages, à la frontière de la Biélorussie. Un des sangliers avait été tué à la chasse et l’autre trouvé mort. Les échantillons avaient été pris dans le contexte du programme de surveillance accru mis en place suite à la confirmation de la maladie en Biélorussie en 2013.
La Commission européenne en a informé tous les Etats membres, et déjà pris une Décision (2014/43/UE) concernant des mesures de protection temporaires (établissement de zones de protection).
Pour information, la Belgique n’a enregistré aucune introduction de porcs vivants en provenance de Lituanie en 2013 et en 2014.
La peste porcine africaine est une infection virale très contagieuse qui atteint les porcs domestiques et les sangliers sauvages, et qui peut potentiellement se propager largement et rapidement en traversant les frontières nationales. Depuis 2007, la Russie a rapporté de nombreux foyers à travers tout le territoire, notamment près de la frontière de l'Union européenne, concernant des porcs domestiques et des sangliers sauvages. Un foyer avait également été rapporté en Ukraine en 2012.
Des mesures avaient été prises par l'Union européenne concernant les moyens de transport au retour de la Russie et de la Biélorussie (Décision 2013/426/EU). Ces mesures sont destinées à assurer un parfait nettoyage/désinfection des véhicules ayant été utilisés pour transporter des animaux vivants ou des aliments pour animaux jusque dans les élevages en Russie ou en Biélorussie pour ensuite revenir dans l'Union.
Au niveau européen, la peste porcine africaine est endémique depuis de nombreuses années en Sardaigne. Les mesures de police sanitaire de protection établies par la Commission européenne (Décision 2005/363/CE) ont permis cependant d’éviter que la maladie ne s’étende à d’autres zones.
La Belgique a connu en 1985 un épisode de peste porcine africaine en Flandre occidentale. Pendant cet épisode, dû à une introduction de viande de porc contaminée, 12 exploitations furent contaminées, 185 exploitations furent bloquées et plus de 30.000 porcs furent détruits.
L’Afsca a informé les Régions de ces deux cas chez le sanglier, celles-ci ayant la compétence pour les maladies de la faune sauvage. Une étroite collaboration est cependant entretenue entre les services vétérinaires fédéraux et les services régionaux concernés.
L’AFSCA, qui suit de très près l’évolution de la situation épidémiologique, appelle donc à votre vigilance par rapport à cette maladie, et souligne votre rôle en tant que source d’information pour vos clients détenteurs de porcs. En particulier, il serait opportun de rappeler les risques d’introduction du virus dans leur exploitation.
En dehors des risques évidents liés à l’introduction de porcs ou de sangliers contaminés ou de carcasse/viande de porc ou de sanglier contaminée, il est important de tenir compte du risque lié à toute personne, véhicule ou matériel provenant de zones ou de pays dans lesquels des maladies épidémiques comme la peste porcine africaine sont présentes ! Le virus de la PPA est très résistant, et pourrait être véhiculé par exemple par des travailleurs ou des chasseurs provenant de pays à risque.
Il n’existe aucun traitement ni aucune vaccination possible contre cette maladie.
L’Afsca rappelle que toute suspicion doit lui être notifiée immédiatement. L’Afsca mettra immédiatement en œuvre les moyens d’investigation officiels destinés à confirmer ou infirmer la présence de la maladie conformément aux procédures établies dans le manuel de diagnostic.
Le diagnostic clinique de la maladie est parfois très difficile. Les symptômes les plus reconnaissables de la maladie, que sont les syndromes hémorragiques, une agonie avec expression de souffrance, un ictère généralisé, l’observation d’une rate large, friable et sombre à l’autopsie ou encore une forte mortalité précoce des jeunes animaux, sont rarement présents chez tous les malades, et l’évidence de la maladie peut être tardive (parfois après plusieurs semaines post-contamination !). La maladie peut se manifester initialement uniquement par l’observation de porcs « groupés », d’hyperthermie de plusieurs porcs du troupeau ou d’augmentation des avortements ou de la mortalité dans les porcs de tous âges… D’autre part la peste porcine africaine est indissociable de la peste porcine classique sur les plans cliniques, lésionnels et épidémiologiques !
D’où l’importance de la notification précoce au moindre doute et des examens de laboratoire.
Des informations complémentaires sur la peste porcine sont disponibles sur
le site de l’Agence alimentaire :
http://www.afsca.be/santeanimale/pesteporcine/
|
|
|
|