De Letse veterinaire diensten hebben aan de Europese Commissie gemeld :
- op 22 juni de bevestiging van een nieuwe uitbraak van klassieke varkenspest bij drie varkens van een klein « hobbybedrijf » op 15 km van de grens met Wit-Rusland. Deze haard is gelegen in een gebied dat reeds voordien door de Europese Commissie was gedefinieerd als gebied besmet door klassieke varkenspest, een gebied waar voor deze ziekte een vaccinatieprogramma voor everzwijnen bestaat. De laatste uitbraken dateren van november 2012 ;

- op 26 juni de eerste bevestiging van de aanwezigheid van het Afrikaanse varkenspestvirus bij drie dode wilde everzwijnen die werden gevonden op de grens met Wit-Rusland. Het virus werd tegelijkertijd ook bevestigd bij drie varkens uit een klein « hobbybedrijf », op 6 km van deze grens. Deze gevallen/haarden zijn gesitueerd in een gebied dat reeds voordien door de Europese Commissie was gedefinieerd als gebied besmet door klassieke varkenspest en als risicogebied voor Afrikaanse varkenspest.

De Europese Commissie heeft alle Lidstaten hiervan op de hoogte gebracht en heeft gemeld dat alle maatregelen in toepassing van de Europese wetgeving inzake Afrikaanse varkenspest en klassieke varkenspest werden getroffen (Richtlijn 2002/60/EG en Besluiten 2013/90/EG en 2013/764/EU). Deze maatregelen bestaan uit de bepaling van beschermingsgebieden, het verbod op afvoer van varkens uit deze gebieden en een verhoogde monitoring van varkensstapels en wilde everzwijnen.

De Belgische varkensstapel is vrij van klassieke varkenspest. De laatste uitbraak dateert van 1997. De aanwezigheid van dit klassieke varkenspestvirus werd echter bevestigd in de populatie van wilde everzwijnen in november 2002. Het virus was waarschijnlijk afkomstig van besmette gebieden in Duitsland (dat nu ook de status vrij van de ziekte heeft) en dit leidde tot het instellen van een eradicatie-plan in de betrokken gebieden van het land. De uitroeiing werd succesvol afgerond, maar België moet waakzaam blijven omdat het virus endemisch aanwezig is in Oost-Europa.

Zoals reeds vermeld in een vorige Newsletter is de klinische diagnose van de ziekte soms zeer moeilijk, en Afrikaanse varkenspest is niet te onderscheiden van klassieke varkenspest wat betreft de klinische aspecten, de letsels en de epidemiologie !

Het FAVV roept dus opnieuw op om waakzaam te zijn in verband met deze ziekten en wijst nogmaals op het risico dat verbonden is aan alle personen, voertuigen of materiaal die van gebieden of landen komen waar epidemische ziekten zoals de Afrikaanse varkenspest of klassieke varkenspest aanwezig zijn ! Het Afrikaanse varkenspestvirus en in mindere mate het klassieke varkenspestvirus, zijn zeer resistent en zouden meegebracht kunnen worden door bijvoorbeeld werknemers of jagers die uit de risicolanden komen.

Vandaar het belang van een vroegtijdige melding bij het FAVV bij de minste klinische verdenking en van laboratoriumproeven.

Meer informatie over varkenspest is beschikbaar op de site van het Voedselagentschap:
- http://www.favv.be/dierengezondheid/
- http://www.afsca.be/newsletter-da-vt/newsletter063.asp

- le 26 juin la première confirmation de la présence du virus de la peste porcine africaine chez trois sangliers sauvages trouvés morts à la frontière avec la Biélorussie. Le virus a également été confirmé au même moment chez trois porcs d’une petite exploitation de type « hobbyiste », à 6 km de cette frontière. Ces cas/foyers sont situés dans une zone déjà précédemment établie par la Commission européenne comme zone infectée par la peste porcine classique et zone à risque pour la peste porcine africaine.

La Commission européenne en a informé tous les Etats membres, et a indiqué que toutes les mesures en application de la législation européenne concernant la peste porcine africaine et classique avaient été prises (Directive 2002/60/CE et Décisions 2013/90/EC et 2013/764/EU). Ces mesures consistent notamment en l’établissement de zones de protection, l’interdiction de sortie de porcs de ces zones et de monitoring accru des cheptels porcins et des sangliers sauvages.

Le cheptel porcin belge est indemne de peste porcine classique, le dernier foyer datant de 1997. La présence du virus de la peste porcine classique avait cependant été confirmée dans la population de sangliers sauvages en novembre 2002, provenant probablement de zones contaminées en Allemagne (qui est maintenant également indemne), et avait mené à la mise en place d’un plan d’éradication dans les zones concernées du pays. Cette éradication avait été couronnée de succès, mais la Belgique se doit de rester vigilante, vu la présence de ce virus à l’Est de l’Europe de façon endémique.

Comme déjà signalé dans une newsletter précédente, le diagnostic clinique de la maladie est parfois très difficile, et la peste porcine africaine est indissociable de la peste porcine classique sur les plans cliniques, lésionnels et épidémiologiques !

L’AFSCA appelle donc une nouvelle fois à votre vigilance par rapport à ces maladies, et rappelle le risque lié à toute personne, véhicule ou matériel provenant de zones ou de pays dans lesquels des maladies épidémiques comme la peste porcine africaine ou la peste porcine classique sont présentes ! Les virus de la PPA, et dans une moindre mesure, de la PPC, sont très résistants, et pourraient être véhiculés par exemple par des travailleurs ou des chasseurs provenant de pays à risque.

D’où l’importance de la notification précoce à l’AFSCA de toute suspicion clinique et des examens de laboratoire.

Des informations complémentaires sur la peste porcine sont disponibles sur le site de l’Agence alimentaire :
- http://www.favv-afsca.fgov.be/santeanimale/
- http://www.afsca.be/newsletter-da-vt/newsletter063.asp